Parkinson Hastalığı
Parkinson, yavaş ilerleyici nörodejeneratif (beyin hücrelerinde kayıp ile seyreden) bir beyin hastalığıdır. İlk kez Dr. James Parkinson tarafından 1817 yılında “titrek felç” olarak tanımlanmıştır. Hastalık, 10 yıl gibi uzun bir süre ilerler. Ne ölümcül bir hastalıktır, ne de felce neden olur. Başlangıcında tek taraflı belirtiler görülürken, daha sonra bu bütün vücuda yayılır. Belirtilerin şiddeti, her hastada farklıdır. Hastalık genellikle 40 yaş üstünde görülür ve erkeklerde görülme sıklığı biraz daha fazladır.
Beyinde hareketleri kontrol eden hücreler bulunur. Bu hücrelerden kimyasal maddeler salgılanır. Bunlardan biri de dopamindir. Dopamin, beyine gelen bilgileri bir sinir hücresinden diğerine aktarır. Böylece vücut dengesi sağlanmış olur. Fakat bu hücrelerin bir kısmı hasar gördüğünde ya da azaldığında dopamin salgılanamaz. Parkinson, azalmış dopamin sonucu vücutta titreme ve yavaş hareket etme gibi vücudun dengesinin bozulmasıyla ortaya çıkan bir hastalıktır.
Parkinson hastalığının erken belirtisi; parmaklarda, ellerde, çenede ve dudaklarda titreme, oturma esnasında bacaklarda titremedir. Bunun yanı sıra el yazısında küçülme ve düzensizlik, el veya parmaklarda sertleşme, kabızlık, koku duygusunda kayıp, uyku esnasında yatakta tekmeleme, vurma, çırpınma gibi hareketlerin yapılması ve uykuda ani hareketler, yürümede zorluk, düşük ses seviyesinde konuşmaya başlama, depresif bir yüz görünümü ve boş bakışlar, baş dönmesi ve bayılma, ayakta dik durmakta zorlanma ve kamburlaşma da Parkinson hastalığının belirtilerindendir.
Parkinson hastaları, tanı konulduktan sonra 20 yıl veya daha fazla süre bu hastalıkla yaşamlarını sürdürmektedir. Hastalığın kesin tedavisi henüz olmadığından, belirtileri kontrol altına almaya yönelik tedaviler uygulanmaktadır.